Toch een blogje vanuit Zimbabwe

Hallo allemaal,

Ik heb besloten deze blog maar weer op te pakken zodat ik jullie op de hoogte kan houden van mijn avonturen hier in Zimbabwe. Want jawel, daar zit ik nu! En het is geweldig haha!

Vandaag een week geleden ben ik in Zimbabwe aangekomen. Ik vloog op donderdagavond vanaf Düsseldorf eerst naar Dubai, waar ik de vroege vrijdagmorgen heb doorgebracht. Wat is Dubai een enorm vliegveld zeg! Vanuit de plek waar het vliegtuig heen getaxied werd tot aan de aankomsthal was het 25 minuten met de bus, en vanuit die hal moest ik nog eens 5 minuten in de trein (jawel, de trein) om bij mijn vertrekhal te komen. Vanuit Dubai vloog ik dan verder naar Harare, met een tussenlanding in Lusaka, de hoofdstad van Zambia. Ben ik daar ook eens geweest :) Ergens tussen half 5 en 5 uur ’s middags op vrijdag landde ik dan eindelijk op de plaats van bestemming, Harare. Op het vliegveld bleek dat ik de hele vlucht met een aantal Nederlanders in het vliegtuig had gezeten (ze zijn werkelijk waar ook echt overal) en samen hebben we in de rij staan wachten op ons visum. Dit alles ging vrij makkelijk en toen ik mijn visum bemachtigd had kon ik mijn koffer ophalen, die al heel wat rondjes op de bagageband had gemaakt. En toen echt op naar de plaats van bestemming! We verblijven nu in het huis van Adam, een geboren en getogen (blanke) Zimbabwaan. Via een van onze vorige contactpersonen van SAYWHAT, de organisatie die ons hier begeleidt in het onderzoek doen, zijn we aan de contactgegevens van Adam gekomen. Omdat onze zoektocht naar verblijfplaatsen wat moeizaam ging, hebben we Adam op het laatste moment nog gevraagd of we tijdelijk bij hem mochten verblijven, dus dat is wat we nu doen. ‘We’ bestaan nu trouwens uit Anna, Derv (eigenlijk Deirbhile maar dat is onmogelijk uit te spreken) en ikzelf. Anna en Derv studeren geneeskunde in Belfast, maar hebben een soort tussenjaar genomen om de master Global Health te doen. Ik heb ze pas in India voor het eerst ontmoet, maar het contact tussen ons gaat goed en het is heel gezellig! In het begin had ik wat moeite ze te verstaan, ze spreken namelijk Iers, maar dit gaat steeds beter. Laatst zei een van Adams vrienden zelfs dat ik een beetje Iers begon te praten, oeps..

Maar terug naar ons huis hier in Zimbabwe. We wonen in een van de buitenwijken van Harare, genaamd Mount Pleasant. Alle huizen in deze wijk zijn groot, met een grote tuin en zijn omringd door een hoge muur met een poort. In het huis van Adam wonen verder Kieran, Brett en de hond Astro en de kat Sherlock. Mijn kamer ligt in het huis, waar de slaapkamers van Adam en Brett ook zijn. Kieran heeft zijn eigen huisje in een bijgebouw, daar slapen Anna en Derv nu ook. Het is fantastisch om bij hun te mogen wonen, want in een week hebben we al veel mensen ontmoet, hebben we een braai (BBQ) gehad, zijn we meegenomen naar de film, zijn we mee gaan tennissen afgelopen zondagmorgen, en hebben we Manyame park bezocht. Manyame park ligt op een half uur rijden vanaf ons huis. Entree is 5 dollar per persoon en 4 dollar per auto, want het is een auto-safaripark. Er zijn aangegeven wegen waar je over mag rijden en het is niet de bedoeling dat je er lange wandelingen maakt. Ook al zitten er geen grote prooidieren als leeuwen, er zitten wel krokodillen, buffels en andere dieren die je rustige wandelingetje kunnen verstoren. We hebben daar een rots beklommen om daarboven te chillen met een lekker wijntje in ons hand, en wat een prachtig uitzicht hadden we daar! De uitgestrekte savanne en een meer, prachtig. Net voor zonsondergang zagen we zelfs zebra’s! Dan weet je dat je echt in Afrika zit.

Deze week zijn we ook begonnen met onze stage bij SAYWHAT. Deze organisatie heeft als doel de (seksuele) gezondheid van studenten en jeugd hier te verbeteren, en de verhalen die je daarover hoort op kantoor zijn ontzettend interessant. De afgelopen dagen hebben we onze documenten die we moeten inleveren om van de officiële onderzoek raad van Zimbabwe toestemming te krijgen onze onderzoeken te doen op kantoor afgemaakt, en nu is het afwachten tot andere partijen (dankjewel universiteit van Maastricht, het schiet weer eens lekker op) hun documenten bij ons inleveren zodat wij verder kunnen met het proces. De werktijden hier op kantoor zijn officieel van 8 tot 16 van maandag tot en met donderdag, en van 8 tot 13 op vrijdag. Ik zeg officieel, want als je hier om 8 zou zijn zou je de enige zijn waarschijnlijk. Het is vanaf 8 uur ‘Zimbabwaanse tijd’, die is niet zo strikt. Wij worden door de organisatie geholpen om onze onderzoeken te kunnen uitvoeren, maar lopen geen stage bij ze. Het is dus technisch gezien niet zo dat we werk voor hun moeten doen, dus zijn ze ook heel flexibel in onze werktijden en –dagen. Toch hopen we dat we iets voor een van hun projecten kunnen doen, want het zou fijn zijn een steentje te kunnen bijdragen.

Goed, ik ga mijn eerste blog vanuit hier toch maar eens afsluiten, anders is het voor jullie vast ook niet meer zo interessant en lezen jullie mijn komende verhalen niet meer. We hebben fantastisch leuke dingen op de planning dus er zal nog genoeg zijn om een volgende blog over te kunnen schrijven. Zo vertrekken we morgenvroeg met Kieran en zijn vrienden naar de Mana Pools, een van de mooiste wildlife parken hier in Zimbabwe, met olifanten, leeuwen, nijlpaarden, noem maar op.. Ik kan niet beschrijven hoeveel zin ik hierin heb :)

Er volgt dus nog meer!
Voor nu, liefs en xxx